Het verhaal van
Fatinha do Rosario

Over Fatinha

Ik ben 52 jaar, bijna 53, en geboren en opgegroeid op Kaapverdië. Ik heb zelf twee kinderen en een bonuskind, en ben zelfstandig ondernemer, werkzaam als tolk. Inmiddels ben ik weer vijf jaar in Nederland, ik heb hier eerder ook gewoond. In mijn werk heb ik veel te maken met problemen in de samenleving. Hier probeer ik uit te leren en positief te zijn. Ik ben sowieso een vrolijk en hardwerkend iemand. Mijn kracht ligt in het zachte en het sociale; sommige werelden, zoals het bedrijfsleven, zijn te hard voor mij. Ik vind het fijn dat ik vanuit mezelf kan werken, op mijn manier. Naast deze dingen die mij bezighouden, heb ik een passie voor carnaval. Op Kaapverdië zit ik daarvoor in de organisatie.’

​

Vrijheid is voor mij…

‘Doen wat je wil, met het oog op gelukkig zijn. Vrijheid is voor mij dat je alles uit jezelf kunt halen, alles kunt proberen en gelooft in jezelf. Respect voor de medemens is hierin voor mij altijd heel belangrijk. Het is voor mij ook vrijheid om te blijven vertrouwen in de medemens, ondanks alles wat er nu gebeurt in de wereld. Zonder optimisme en vrolijkheid gaat het niet, we hebben dat nodig. Ik ben dankbaar dat ik de vrijheid heb dingen uit te proberen, of om ervoor te kiezen dat ik in Nederland of juist op Kaapverdië wil zijn. Veel mensen beschikken niet over deze vrijheid of zijn ervoor aan het vechten. Daarnaast ben ik dankbaar voor mijn gezondheid, ook dat is vrijheid.’
 

De vrijheid herdenken…

‘Ik woon in Nederland en ben hier geïntegreerd. Stilstaan bij de Tweede Wereldoorlog is voor mij belangrijk, want het reikt verder dan alleen Nederland. Het raakt ons allemaal. Onze voorouders hebben tijdens de oorlog honger geleden, daar sta ik bij stil. Naar de feesten ga ik niet. Op Kaapverdië vier je de onafhankelijkheid. Mijn vader heeft zich destijds altijd ingezet voor deze onafhankelijkheid, dus ik ben daarmee opgegroeid. Hij is nu 87 en houdt zich nog steeds met deze thema’s bezig. Ik was drie toen de onafhankelijkheid kwam, maar ik kan me goed herinneren dat we vroeger bij scouting altijd hard meezongen met het volkslied en feestten, omdat het weer kon. We zeggen altijd dat deze dingen nooit meer mogen gebeuren, maar er is nog steeds veel onrust in de wereld. Ik maak me wel zorgen om de nieuwe generatie. Zeker met het bestaan van het internet; je weet niet altijd wat wel en niet waar is.

Ik ben blij dat we onafhankelijk zijn, dit jaar 50 jaar. We moeten elkaar als landen met rust laten en tegelijkertijd samenwerken. We kunnen niet zonder elkaar en hebben elkaar nodig.’
 

Ik voel me het meest vrij…

‘In mijn werk. Als zelfstandig ondernemer kan ik zelf kiezen welke klussen ik aanneem en welke niet. Soms zijn de eenvoudigste jobs uiteindelijk de moeilijkste, in mijn vak. Met mijn kinderen voel ik me ook heel vrij. Ik heb ze opgevoed om zelfstandige vrouwen te zijn. Mijn vader heeft gevochten voor een goed leven, ik heb die strijdlust van hem meegekregen. Laat jezelf nooit vertellen dat je iets niet kunt, want het lukt bijna altijd als je het probeert. Ik kon ook het hoogste niveau halen in Nederland, toen ik hier op mijn 21e kwam. Ik zie dat je hier al snel wordt tegengehouden om daarnaar te streven, nu ik hier weer woon. Ik hoop anderen de boodschap mee te geven dat je veel kunt bereiken.’​

​​​

​Vrijheidsplaylist
‘Alle liederen die te maken hebben met 5 juli. Deze brengen me weer terug naar die tijd, dat we een land weer moesten opstarten na kolonisatie. Ook brengt dat me dichtbij mijn vader en hoe hij zich voor de vrijheid heeft ingezet.’