Na het geweld van de militaire dictatuur in Chili, de repressie, de opsluiting van mijn vader en

broer als straf voor hun politieke idealen, werd het idee van vrijheid een levensdoel voor mij. Ik ben in 1958 geboren in Chili. In 1978 vluchtte ik met mijn ouders naar Argentinië. Waarna ik en mijn familie werden uitgenodigd om naar Nederland te komen als politieke vluchtelingen. Toen ik met mijn vader, moeder, broers en zus in 1979 in Nederland aankwam was het alsof ik mijn vrijheid herwon. Het geweld in Chili heeft een diepe stempel gedrukt op het leven van mijn gezin. We bleven

bezorgd over het geweld dat we elke dag zien in onze buurt, hier in het gastland, ook mijn

land, en waar ook ter wereld. Wat we in onze jeugd in het dictatoriale Chili hebben

meegemaakt, zorgde voor een radar in onze geest en maakte ons gevoelig voor pijn, geweld en

onderdrukking. En hiertegen treden we op om anderen te helpen. Zonder diep respect voor de

mensenrechten is vrijheid een leeg concept. 

 

Nu ben ik dichter, kunstenaar en organisator van culturele evenementen. In 2009 publiceerde ik het Nederlandstalige poëziebundel Verblijf op papier. Door verschillende initiatieven en projecten zet ik mij al jaren in voor nieuwkomers, vluchtelingen en culturele minderheden.

 

Het gebrek aan vrijheid werd door mijn familie ervaren sinds het begin van de militaire

dictatuur in Chili, 11 september 1973. We herwonnen die vrijheid in februari 1979 toen we

in Amsterdam aankwamen, verwelkomd als uitgenodigde vluchtelingen. Vrijheid is een basisbehoefte in je ontwikkeling als persoon. Je bent als persoon niet alleen op deze wereld en je hebt de anderen nodig. Vrijheid gebaseerd op diep respect voor mensenrechten en vrije wil. Dat is vrijheid voor mij. 

​

​

Vrijheidsplaylist 

Als ik aan vrijheidsmuziek denk, denk ik aan Victor Jara. Hij was een politieke gevangene van het Chileense leger, vermoord vanwege zijn liedjes. En ik denk aan zijn lied

Het recht om in vrede te leven. Dit lied is in principe een ode aan de onvermoeibare strijd van het Vietnamese volk in de jaren zestig en zeventig, maar het is een hymne geworden van de wil om vrede – in alle opzichten – te bereiken zodat de hele mensheid in vrede kan leven. Tegenwoordig wordt het gezongen door jonge mensen in de straten van Chili in hun strijd om de samenleving menselijker te maken, Zij willen een einde maken aan een politiek, cultureel en economisch systeem gebaseerd op ongelijkheid, discriminatie en uitsluiting. Helaas wordt deze realiteit ook hier in ons land steeds meer zichtbaar.