Ik kwam in 2012 naar Nederland als vluchteling uit Sierra Leone, West Afrika. Ik woon nu ongeveer negen jaar in Rotterdam. Deze stad was de eerste plek in Nederland waar ik mezelf heb ontdekt. Het is de plek waar ik ben geïntegreerd en mezelf heb gevonden. Het is een belangrijke stad voor mij; een tweede thuis. De stad die mij heeft geïnspireerd een dichter te worden. Ik ben nu een dichter en schrijver van twee boeken.

Negen jaar geleden leerde ik de stad Rotterdam kennen en omdat ik niet naar school kon, volgde ik gratis Nederlandse lessen bij Stichting ROS. Ik werd geïnspireerd om gedichten te schrijven. Het eerste gedicht dat ik schreef heet Smile en dat is ook de titel van mijn gedichtenbundel geworden. Vanaf dat moment word ik uitgenodigd om mijn gedichten voor te dragen, waardoor ik mij verder ontwikkelde en mijn zelfvertrouwen groeide. Nu doe ik veel verschillende projecten, bij het Verhalenhuis Belvedere bijvoorbeeld. Ook geef ik inspiratieworkshops op scholen. Schrijven voor mij is meer dan boeken schrijven. Schrijven is mijn roeping. Het heeft gebracht waar ik nu ben en het betekent veel voor mij.

Ik heb zelf een oorlog meegemaakt. Ik weet hoe het is om niet vrij te zijn; ik weet hoe het voelt als je nergens naar toe kan. En toen de oorlog voorbij was in mijn land was er een ander soort vrijheid. Tijdens de oorlog kan je je niet voorstellen dat er een einde aan komt. Maar toen was er vrede en daarmee onze vrijheid. Door te vechten werd de oorlog niet opgelost, maar door te praten. Niemand had gewonnen, maar er was vrede. Het gaat niet over winnen of het ego, maar over vrede. De enige manier om vrij te zijn is door te praten met elkaar. Leiders, vrienden en familie. We moeten elkaar helpen om vrij te zijn. En er is geen vrijheid zonder vrede.

In Sierra Leone, maar ook in Nederland, heb ik mij wel eens niet vrij gevoeld. Ik weet hoe het is om niet de vrijheid te hebben om dingen te doen, bijvoorbeeld om te reizen of een bankpas te hebben. Je wordt niet geaccepteerd in de samenleving. Mensen vinden dat je er niet hoort te zijn, je bent niet welkom en hierdoor raak je gevangen. Fysiek, maar ook mentaal. Ik gebruikte positiviteit om mezelf te bevrijden. Ik haalde positiviteit uit voetballen en vrienden maken, uit de taal leren en gedichten schrijven. Ik heb de vrijheid om te schrijven en dat kan niemand van mij afpakken. Door deze positiviteit ben ik iemand geworden, ook al werd er gezegd dat ik hier niet kon zijn, dat ik niemand was. Door mijn positiviteit kan ik mijn verhaal vertellen voor een klaslokaal en kan ik kinderen inspireren hun eigen verhaal te vertellen.

​

Vrijheidsplaylist

Ik hou heel erg van muziek. Veel inspiratie krijg ik van muziek. Mijn vrijheidsnummer is Redemption Song van Bob Marley. Het is misschien een cliché, maar het is de waarheid. Bob Marley was een muzikant, maar zeker ook een dichter. Dit nummer heeft mij hier in Nederland geïnspireerd, maar ook thuis tijdens de oorlog. Toen de tijden heel moeilijk waren, draaiden we dit nummer op de radio. Ooit zullen we vrij zijn. “Emancipate yourself from mental slavery. None but ourselves can free our mind.”