Ik woon al bijna 10 jaar in Rotterdam. Ik ben een psychologiestudent, paaldansinstructeur en hoofdredacteur van KLAUWmag. Daarnaast ben ik me vanwege mijn soms irritante, maar altijd aanwezige, filosofische inslag hyperbewust van het “gewicht” van mijn existentiële vrijheid.

Voor mij betekent vrijheid de deur uit kunnen lopen met enkel mijn portemonnee, sleutels en telefoon en terug kunnen komen wanneer ik dat wil zonder daar verantwoording voor af te hoeven leggen. Ik groeide – net als velen van ons – op met het idee dat er maar één pad richting een meaningful leven bestaat en afwijken van dat pad het leven inherent minder nuttig maakt. Dus kinderen, trouwen en een hypotheek leken bijna onvermijdelijke bouwstenen in het de constructie van een leven dat wat voorstelt.

Hoe meer ik echter van de wereld meemaakte, hoe meer ik me realiseerde dat er echt een hoop andere meaningful dingen te doen zijn die niks te maken hebben met reproduceren of geregistreerde partnerschappen. Hoe meer controle ik heb over welke richting ik insla, hoe groter en ernstiger de verantwoordelijkheid voelt om mening te vinden. Maar hoe vrijer ik me ook voel. Mijn leven is geen duf kermiskarretje die op rails staat, maar een dune buggy op een open terrein. Of in ieder geval een groot genoeg terrein om open te lijken.

“Echte” vrijheid kan makkelijk ter discussie worden gesteld, omdat we allemaal slechts zo vrij zijn als onze beste optie dat toelaat. En dat wordt me altijd pijnlijk duidelijk als mijn beste optie niet strookt met hetgeen wat ik het liefst wil.

Dus echte vrijheid betekent voor mij dat ik bij het sturen van de dune buggy des levens niet volledig overgeleverd ben aan willekeur en mijn beste optie dicht bij mijn daadwerkelijke wens in de buurt komt.

Ik voel me het meest vrij als ik niet hoef te settelen voor the “next best thing”.

​

​

Vrijheidsplaylist

Mijn vrijheidsnummer is Control van Janet Jackson. Het liedje opent met de tekst: “This is a story about control. My control. Control of what I say. Control of what I do. And this time, I'm gonna do it my way”. Het is het eerste wat in me opkwam. De boodschap is tijdloos en het blijft gewoon een banger natuurlijk.