Ik ben van alles tegelijk: zelfstandige, maker, docent, uitvoerend artiest. Dans, theater, singer songwriting, schilderkunst en spoken word. Creativiteit is de lijn die alles wat ik doe bindt. Ik ben een vagebond tegen wil en dank, van Surinaams-Libanese afkomst. Die verschillende lagen van verschillende culturele achtergronden spreken zich uit in mijn creativiteit, daarom kan ik me in zo veel verschillende disciplines vangen. Het sijpelt overal in door. Mijn genre kan van alles zijn, van alles wat ik heb meegekregen. En het beïnvloedt elkaar ook: als ik theater doe zit er altijd iets fysieks bij, als ik dans zit er altijd een verhaal in. Ik ben lang op zoek geweest naar wie ik ben, maar kom nu tot de conclusie dat ik al die disciplines ben. Ik laat me niet door die veelzijdigheid tegenhouden. Jarenlang ben je bezig met focussen omdat mensen vinden dat dat moet. Ik ben alles. Welke discipline ik het leukst vind kan ik dan ook niet beantwoorden, het is altijd een combinatie van meerdere.

Ik ben getogen in Rotterdam, heb de stad heel veel gegeven en heel veel gekregen. Ik probeer uit alle macht hier te blijven, maar na mijn vijfde verhuizing in vier jaar voelt het alsof Rotterdam mij niet wil hebben. De huizenmarkt is totaal verzadigd en ik merk dat er voor mij geen plek is.

Ik kom uit een opvoeding waar geen vrijheid was, zat tussen mijn zestiende en achttiende in de jeugdzorg. Door hen word je vanaf je achttiende losgelaten, dan ben je zogenaamd ‘vrij’, maar in 1 keer van 0 naar 100 is geen vrijheid. Je hebt een minimum inkomen, geen kaas gegeten van zaken als de belastingdienst of je zorgverzekering, nergens ervaring. Dat is dan ‘vrijheid’. Maar zonder begeleiding het diepe in word je gevangen in het systeem van boetes, betalingen, moetjes. Dat is schijnvrijheid. Vrijheid is dus volgens mij vooral het mogen in plaats van het moeten. Ik snap dat het leven bitterzoet is, niet zacht, maar het kan wel mooier. Ik merk dat naarmate ik ouder word mijn geest steeds vrijer wordt, maar ook dat ik nog steeds gevangen zit in een systeem, zonder huisje, elk jaar nieuwe kosten, geen eigen plek. En zolang je geen plek hebt voor jezelf, ben je ook niet vrij.

Vrijheid is ook de mogelijkheid om te kunnen, maar vooral te mógen settelen. Dat je op de plek waar je hebt gebouwd en wortels hebt geschoten, mag zijn. Een plek hebben, mogen wortelen en je niet hoeven verliezen in regeltjes, bureaucratie, paarse krokodillen. Je eigen plekje om je hoed aan de kapstok te hangen. Maar ook de vrijheid om de ruimte te krijgen jezelf te zoeken en gezien te worden zoals jij dat graag wil, zonder labels en hokjes. Dat er genoeg ruimte is voor jou om gezien te worden, te ontdekken, uit te proberen, zonder consequenties. Vrijheid is er mogen zijn. Uitproberen, vallen, uit de bocht schieten. En dat dat oké is.

Vrijheidsplaylist

Billy Joel - My Life. Echt zo’n heerlijk fuck you world nummer. Daar word ik echt vrij van in m’n hoofd, geeft me een gevoel van dat ik los kan scheuren van alle moetjes en alle ballast. Zo lekker.