Ik heb twee zoontjes van anderhalf en vijf jaar oud en werk op het Zadkine College als studieloopbaanbegeleider. Verder ben ik fulltime vader en als ik nog tijd heb boks ik. Dat doe ik al m’n hele leven. Mijn passie is muziek en ik draai af en toe een plaatje. Vooral ‘oude’ muziek: met name 80s en 90s hiphop, R&B, soul en jazzmuziek met een boodschap. Ik ben denk ik blijven hangen in de 90s, haha.

Het leukste aan mijn werk vind ik het contact met al die verschillende studenten en het leren kennen van bedrijven op stagebezoeken. Ik maak hun ontwikkelingen van dichtbij mee: studenten die bijvoorbeeld van heel verlegen naar heel amicaal gaan, dat is gewoon mooi om te zien. Ik ben nog relatief jong dus sta door de begeleiding en coaching dichtbij de studenten. Het samen met hen een plan neerzetten, hen op zichzelf laten reflecteren. Wie ben ik en wat wil ik en waarom doe ik deze opleiding? Je merkt gewoon dat er zoveel jongeren zijn die een crisis doorgaan, in de put zitten, in de knoop zitten. En dat al op die leeftijd… In ‘mijn’ tijd werd daar minder over gesproken. Dat is niet per se beter, wel anders. Het heeft vooral te maken met het digitale tijdperk waar we in zitten denk ik, alsook de coronacrisis, natuurlijk.

Voor mij betekent vrijheid kunnen gaan en staan waar ik wil, met je gezonde verstand. Maar vooral ook met mijn gezin kunnen gaan en staan waar ik wil en mijn kinderen alles kunnen uitleggen wat ik wil. Tijdens de pandemie verdween die vrijheid toch een beetje. Dat merkte ik vooral bij mijn zoontje van vijf, die zich al heel bewust werd van beperkingen. Dat vind ik heftig, hij moet gewoon onbezorgd kind kunnen zijn.

Ik heb zelf nooit het idee gehad dat ik benadeeld ben op basis van m’n etniciteit, geslacht of seksualiteit, dus daar kan ik moeilijk iets over zeggen. Het speelt wel natuurlijk, ik ben van Surinaamse afkomst en mijn kinderen zijn half Colombiaans, dus die zullen er wel mee te maken krijgen. Maar ik ben niet opgevoed om me daardoor te laten belemmeren. In mijn hoofd hebben we allemaal gelijke kansen, dat is niet zo dat weet ik, maar zo wil ik m’n kinderen wel op te voeden. Dat is de manier denk ik, zonder natuurlijk iets af te doen aan de discussies rondom dit onderwerp en het goede werk dat er gedaan wordt.

Het stukje vrijheid dat ik heb koester ik enorm. De meesten van onze generatie hebben een dergelijke beroving van die vrijheid (door de pandemie) nooit meegemaakt. De afgelopen tijd ging er dus wel een belletje rinkelen en heeft me doen realiseren dat vrijheid toch vooral gaat om kunnen genieten van het moment, omdat het zo van je afgepakt kan worden. Ik voel me vrij als ik iedere dag weer mag opstaan en mag genieten van mijn omgeving en mijn naasten. Dan voel ik me vrij. Vrijheid is in de kern iets sociaals, heeft toch te maken met verbinding. Ik voel me heel vrij bij mijn gezin en vrienden. Dat koester ik.

Vrijheidsplaylist

Donny Hathaway – Someday We’ll All Be Free. Dit nummer is ook gesampled door Jay-Z in Legacy. Dat resoneert: wat laat je achter voor je kind? Daar ben ik veel mee bezig. Ik ben ervan overtuigd dat alles ooit goed komt, we vrij zijn en we zullen samenzijn.