Vrijheidswoorden door Vrijheidsdichter 2024: Geoffrey van der Ven
Voor de editie van Rotterdamse Vrijheidsmaaltijden in 2024 heeft Geoffrey van der Ven het Vrijheidsgedicht geschreven. Bekijk de video waarin hij zijn vrijheidsgedicht voordraagt en lees 'm na op deze pagina. Je kunt het gedicht ook downloaden en uitprinten.
Over Geoffrey van der Ven
Geoffrey kijkt met een nieuwsgierig oog naar de wereld. Hij maakt mee, luistert en zet verhalen op tafel. Zijn stukken zijn scherp, kritisch en vaak activistisch. Voordrachten zijn persoonlijk, gebouwd rondom de queer en BIPOC identiteit. Met zijn bruisende energie houdt hij het publiek vast en geeft ze – tussen de stukken door – ruimte om te ademen en te reflecteren.
Als spoken word artiest en theatermaker vertelt hij de verhalen die te lang ongehoord zijn gebleven. Op dit moment is Geoffrey op tour met zijn solovoorstelling ‘Het is niet nieuw’, waarin hij de queer geschiedenis van Afrika belicht. Eerder won hij de ‘Poet of the Year’ Award bij Queer & Feminist Poetry Awards, was zijn voordracht te horen bij het Eurovisie Song Festival, en trad hij op bij grote bekende podia en events, zoals het Nieuwe Luxor Theater, Rotterdam Pride en Museum Nacht.
Vrijheidswoorden
Ik vraag me af hoeveel de kransen wegen,
Of elk blad een lijf, elke bloem een leven, elke tak een familie,
De lucht ertussen, alles wat we vergeten, gemist, niet weten,
Fluisteren ze je toe terwijl je naar voren loopt?
Kan je ze verstaan?
Zeggen ze adank, multumesc, asifun
Speek jij hun ook aan?
Stel je dan vragen? Stel je ze gerust?
Ze je dat we het nog niet vergeten zijn?
Zeg je sorry?
Ik vraag me af of zij de kransen voelen,
herroepen worden en toekijken tijdens de ceremonie.
Ik vraag me af of zijn met hun handen in het haar,
Op hun borst, elkaars schouders, op de heup of voor hun ogen.
Ik vraag me af of zij ons de vinger toe wijzen,
Niet accuserend, maar belerend,
Ik vraag me af of ze ons vertellen dat we dit moeten beschermen,
Dat niks er aan vanzelfsprekend is,
Dat hiervoor gevochten en vermoord is.
Ik vraag me af of ze ons vertellen dat we dit moeten beschermen,
Dat de vrijheid nooit vanzelf komt,
Dat die nooit de onze is,
Dat die zonder invulling geen betekenis heeft.
Ik vraag me af of ze ons vertellen dat we dit moeten beschermen,
Dat ie niet van iedereen is,
Dat ie zich nog niet overal thuis voelt,
Dat ie ons nodig heeft om voor hun te zorgen.
Ik vraag me af of ze mee kijken,
Of ze trots, of ze schamen,
Of ze ons toe lachen, troosten, vergeven.
Ik vraag me af of ze meehuilen,
Of ze meedenken,
Of zij ook herdenken.
