
Het verhaal van
Hanina Ajarai
“Ik hoop dat Palestina bevrijd wordt – dat het de afschaffing van apartheid wordt voor onze generatie, doordat we met z’n allen opstaan.”

Over Hanina
‘Ik ben nog net geboren in Marokko en woon verder heel mijn leven al in Rotterdam. Ik ben moeder van twee kinderen, journalist van beroep en activist. Op dit moment maak ik theater bij Studio De Bakkerij. Als House of Femmes treden we op met de comedyshow “Ey Meisje”, gericht op vrouwen, waarmee we momenteel touren. Mijn tijd besteed ik verder graag aan vrijwilligerswerk en veel met familie zijn. Ik heb veel broers, zussen, neven en nichten. Ook de islam speelt een grote rol voor mij. Het geeft me leiding, een gemeenschap en een verbinding met iets groters. In moeilijke tijden vind ik troost in mijn geloof en in tijden dat het goed gaat, maakt het me dankbaar. Het helpt mij om een goed mens te zijn en geeft me een doel in het leven: be better. De islam is ook heel praktisch, dus toepasbaar op het leven.’
Vrijheid is voor mij…
‘Als vrouw betekent vrijheid voor mij dat je de mogelijkheid hebt om te kiezen en je eigen weg te gaan. Dit is niet vanzelfsprekend, zelfs niet hier. Als moslim in Nederland is het voor mij ook vrijheid van godsdienst. Ik ben als moslim onderdeel van een minderheid in Nederland, waar soms voelbaar op wordt neergekeken. Deze twee aspecten zijn voor mij het meest belangrijk als het aankomt op vrijheid, ook omdat de beperking van de vrijheid in het vrouw-zijn en als moslim voor mij hier voelbaar zijn. In vergelijking met bijvoorbeeld Gaza zijn we hier natuurlijk enorm vrij en zijn veel vrijheden vanzelfsprekend.’
De vrijheid herdenken…
‘De vrijheid herdenken gaat in Nederland veel over de Tweede Wereldoorlog, wat ik belangrijk vind en waar ik ook interesse in heb. Gelukkig is het tegenwoordig wel wat opengebroken; die oorlog is niet het enige wat er gebeurd is. Ook Nederland heeft genoeg op zijn kerfstok. Ik zit niet meer op school, maar hoop dat onze kinderen dit meekrijgen en dat er echt lessen uit worden getrokken voor het heden en de toekomst. Voor mij als activist is het onverteerbaar om te kijken naar de situatie in Gaza en te zien dat we dat allemaal maar laten gebeuren. Voor mij is de bedoeling van het herdenken van vrijheid om te zeggen: nooit weer - en dit ook uit te dragen. Waarom doen we daar dan niet alles aan? Op deze manier wordt herdenken een soort museumbezoek; we gaan er één à twee keer per jaar naartoe en dan laten we het weer achter ons.
Rechtvaardigheid is in de islam een van de belangrijkste zaken. Er is nog te veel onrecht in de wereld. Niet alleen ver van huis, maar ook hier. Denk bijvoorbeeld aan hoe we de arbeidsmigranten hier behandelen. Ik zou zo graag willen dat we die grote woorden als vrijheid en rechtvaardigheid meer zouden meenemen en toepassen in ons leven, in onze eigen omgeving, waar we zelf invloed op hebben. Ik zou willen dat dit een onderdeel zou zijn van de Nederlandse identiteit, zodat we daar trots op kunnen zijn en elkaar erop kunnen aanspreken. Helaas gebeurt dat nog niet genoeg.’
Ik voel me het meest vrij…
‘Ik heb geleerd om beter mijn ruimte in te nemen; een voordeel van ouder worden. Gelukkig heb ik een omgeving voor mezelf gecreëerd waarin ik alle ruimte heb om te zijn wie ik ben. Ik voel me dan ook het meest vrij in de kringen waarin ik mij beweeg. Dat zijn bijvoorbeeld de cultuursector, waarin ik werk, en het Oude Noorden van Rotterdam, waar ik woon. Wanneer ik schrijf voel ik me ook vrij, want dat is helemaal van mij. Een van de vijf zuilen in de islam is om vijf keer per dag te bidden. Het doet veel voor mij om hier tijd voor uit te trekken en me één-op-één te verhouden tot het hogere. Ook dit geeft mij een gevoel van vrijheid. Er is dan een pure verbinding tussen mij en God, waar niemand tussen komt.’
Vrijheidsplaylist
‘You left me no choice. Dit is zo’n tekenende periode in de geschiedenis. Ik hoop dat Palestina bevrijd wordt en het de afschaffing voor apartheid voor onze generatie - doordat we met z’n allen opstaan. En ik hoop ook echt dat ik die bevrijding nog mag meemaken in mijn leven.’